Ciało Kierownicze Świadków Jehowy bardzo umiejętnie, potrafi zwracać uwagę innym, jak ważna jest pokora w życiu chrześcijan. Przywiązując do tego wielką wagę i słusznie. W jednej ze Strażnic z lat ubiegłych w XX wieku, tak to opisano, poniżej treść. Trzeba też powiedzieć, jak łatwo jest innym radzić, a trudniej przejawiać pokorę. Wiem to też po sobie, tylko to trzeba u siebie widzieć. Jak jest z tym u tzw. „namaszczonych – kierujących” organizacją Świadków Jehowy? Przecież innych uczą, a jaki dają przykład?
STRAŻNICA NR 23, ROK CV (1984) akapity 9-13 str 8 Cytuję:
„9 Wzorujmy się na Berejczykach, których Biblia ocenie pochlebnie, gdyż „codziennie troskliwie badali Pisma”, aby się upewnić, czy nauki apostoła Pawła są zgodne z prawdą. Dociekania te bynajmniej nie doprowadziły do rozczarowania. Dzięki nim „u wielu z nich zrodziła się wiara”. Jeden z takich nawróconych, imieniem Sopater, dostąpił przywileju podróżowania z Pawłem przez Macedonię w ramach trzeciej podróży misyjnej tego apostoła (Dzieje 17:10-12; 20:4).
KONIECZNOŚĆ POKORY
10 Wiedza sama w sobie to jeszcze nie wszystko. Jest jedynie czynnikiem, który ma nam pomóc w należytym poznaniu Jehowy Boga i Jego Słowa. Dokładna wiedza połączona z miłością powinna zaszczepiać pokorę, a nie wygórowane mniemanie o naszej ważności. Niektórzy studiują nie po to, żeby się dowiedzieć, jak lepiej służyć Bogu, ale żeby wywyższyć siebie i podnieść rangę własnych zapatrywań. Popadają w zarozumiałość I krytykują drugich: braci starszych, zbór chrześcijański a nawet całokształt prawd biblijnych, których on naucza (Prz. 16:5; Kor. 8:1).
12 Jehowa nie osądza nas podług odziedziczonej inteligencji, tylko na podstawie naszej pokory oraz gotowości poznawania Jego dróg i chodzenia nimi. Pokora idzie w parze z wiarą. W Biblii powiedziano że Stwórca “nauczy potulnych swej drogi”. Po za tym czytamy w niej: „Bóg wyniosłym się sprzeciwstawia ale pokornym okazuje niezasłużoną życzliwość” (Ps. 25:9; Jak. 4:6)
13 W zakres pokory wchodzi gotowość poddania się skorygowaniu. Dobitnym przykładem tego są apostołowie Piotr i Tomasz. Piotr przodował w przemawianiu, niemniej najczęściej zachodziła potrzeba skorygowania, upomnienia, a nawet zrugania go. Był on jednak zarazem gorliwym i energicznym człowiekiem czynu, a jego wiara, inicjatywa odwaga stanowią wspaniały wzór dla nas wszystkich. Tomasz nie wierzył że Jezus zmartwychwstał, ale gdy na własne oczy zobaczył dowody natychmiast zmienił zdanie. Czy pokazujemy podobną pokorę, gdy nasze błędy lub mylne wyobrażenia są prostowane na podstawie Pisma Świętego? (Jana 20:24-29)” koniec cytatu .
I w tym tekście, można zauważyć, jak to niepokorni są „krytykujący”, (akapit 9) inaczej byli świadkowie Jehowy, można się spodziewać że o nich mowa. Tylko trzeba powiedzieć jasno, a na ile są pokorni, ci którzy ów tekst zlecili do umieszczenia w Strażnicy? Czy łatwo przyznają się do swoich błędów? Czy dają przykład? Jezus umył nogi apostołom i mówi tak: „Jeżeli więc ja, Chociaż jestem Panem i Nauczycielem, umyłem wam nogi, to wy też powinniście umywać nogi jeden drugiemu. BO DAŁEM WAM WZÓR, żebyście i wy czynili tak, jak Ja wam uczyniłem.” Jeśli się komuś radzi, to trzeba tak czynić. Inaczej to jest tak, jak mówi Apostoł Paweł : „ty zatem, który UCZYSZ DRUGIEGO, NIE UCZYSZ SAMEGO SIEBIE?”
Zdrowie psychiczne Świadków Jehowy