Ulubione słowo Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy

Bardzo często jest używane w wielu książkach i czasopismach wydawanych przez Towarzystwo Strażnica. Dlaczego to słowo cieszy się taką popularnością i jakie z tym się wiążą skutki i czy to jest słuszne. Zobaczmy kilka cytatów z publikacji wydanych pod nadzorem Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. Bardzo istotne jest zwrócenie uwagi jak ważne dla wydawcy aby czytelnicy zapamiętali sens jego używania. Oto przykłady:

 

 Strażnica z 15 marca 2013r.: „ Otaczaj czcią wielkie imię Jehowy”- „Oczywiście Jehowa wyjawia (…) informacje stopniowo, w miarę realizacji swego zamierzenia”(Przyp. 4:18)

„Zbliż się do Jehowy” rozdz. 19 str..189-198 Jehowa „Ten, który wyjawia tajemnice” — miał w końcu odsłonić szczegóły urzeczywistnienia swych zamysłów objętych ową tajemnicą Postanowił jednak czynić to stopniowo, krok po kroku.

Chociaż Jezus objawił swym uczniom sporo nowych prawd, nadal musieli się oni dużo nauczy. Dlatego Syn Boży oznajmił apostołom: „Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale w tej chwili nie możecie tego znieść. Kiedy jednak ten przybędzie – duch prawdy – wprowadzi was w całą prawdę”. Jezus wskazał, więc, że dzięki duchowi Bożemu głębokie prawdy będą stopniowo  wyjawiane.

Strażnica z 15 lipca 2010 r. „Duch bada (…) głębokie sprawy Boże”

„Kiedy przygotowujemy się do zebrań, starajmy się odczytywać podane wersety i analizować, jak każdy z nich wiąże się z omawianym tematem. Dzięki temu stopniowo pogłębimy swoje zrozumienie Biblii.”

Strażnica z 15 marca, 2000 r. – ”Boże, poślij swe światło”

 

„Jehowa objawia swym sługom swoje zamierzenia z wielką rozwagą. Nie podaje wszystkich szczegółów od razu, w jednym oślepiającym błysku światła, lecz oświeca nas stopniowo.”

 

„Ale niektórzy szczerze usposobieni mężczyźni i kobiety z radością przyjęli prawdę głoszoną przez Jezusa. Stopniowo coraz lepiej rozumieli zamierzenia Boże.

Strażnica z 15 grudnia, 2009 r.

„Mesjasz – Boże narzędzie wybawienia” – Jehowa wyjawiał tożsamość tego „potomstwa” stopniowo. Abrahamowi przyrzekł: „Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi”

Czy jednak pogląd Ciała Kierowniczego jest słuszny? Czy faktycznie Bóg objawia wszystko stopniowo, jeśli nawet wiadomo, że nie wszystko dzieje się od razu to czy na pewno „STOPNIOWO”? Nim odpowiemy sobie na to pytanie warto zwrócić uwagę na inny aspekt, tego coraz jaśniejszego światła, które etapami coraz lepiej i szerzej ogarnia podobno sług Bożych. Oto przykłady zupełnie przeciwstawne z literatury Towarzystwa Strażnica.

Strażnica z 15 marca 2013 r. w artykule, „Otaczaj czcią wielkie imię Jehowy, napisano tak: Przebiegle posługując się „tym systemem rzeczy”, usiłuje stopniowo osłabić naszą gorliwość w służbie dla Boga. Dlaczego ta metoda Szatana okazuje się skuteczna?

Strażnica z 15 kwietnia 2012 r. „Czy sobie przypominasz?”: „Bóg błogosławił Salomonowi i się nim posługiwał. Jednak król ten z czasem odstąpił od Bożych zasad. Poślubił córkę faraona, która była poganką. Brał sobie wiele żon i pozwolił, by pogańskie kobiety stopniowo wciągnęły go w fałszywy kult. A zatem powinniśmy uważać, żeby stopniowo nie rozwinąć w sobie niewłaściwego nastawienia lub złych tendencji”

Strażnica z 15 kwietnia 2012r. artykuł, „Służ Jehowie sercem niepodzielnym”: Nie wiesz jednak, że ktoś w miejsce 100-watowej żarówki wkręcił 95-watową. Czy zauważysz różnicę? Raczej nie. A gdyby kolejnego dnia ktoś zamienił żarówkę na 90-watową? Chyba też byś tego nie zauważył. Dlaczego? Ponieważ światło lampy słabło stopniowo. Podobnie wpływ szatańskiego świata może powodować, że i nasza gorliwość będzie słabnąć stopniowo. Jeśli coś takiego by nam się przydarzyło, oznaczałoby to, że Szatan zdołał niejako zamienić naszą 100-watową płomienną gorliwość w służbie dla Jehowy na bardziej „energooszczędne” zaangażowanie.

 

Stąd wniosek jak przyznaje sam wydawca, że słowo „stopniowo” jest też chętnie stosowane przez diabła, a zatem jest problem. Jeśli coś się dzieje „stopniowo” w dłuższym okresie czasu i występują ciągłe zwroty akcji (np. zmiana zrozumienia), w jaki sposób zainteresowani (wierni w organizacji) w sprawie mogą ocenić z jakiego źródła pochodzą zmiany. Czy jest dobrze, czy też sprawy idą w niewłaściwym kierunku?

Reklamy

Były Świadek Jehowy opowiada….

Moja historia dla wielu z was będzie jedną z wielu zwykłych spraw, inni być może mieli bardzo podobne przeżycia. Ja jednak piszę dla tych, którzy stoją gdzieś na rozstaju życiowych dróg i nie bardzo wiedzą co dalej zrobić. Niestety nie podpowiem wam jak żyć, ale liczę na to że każdy z was wyciągnie z mojej historii coś dla siebie. Po raz pierwszy z ”prawdą” zetknęłam się 20 lat temu. Pracowałam z przemiłą dziewczyną, która była właśnie ŚJ. Była zupełnie inna niż większość osób które znałam i może dlatego tak szybko się zaprzyjaźniłyśmy. Jolanta nie narzucała mi swoich poglądów, nasze rozmowy na temat religii były raczej na zasadzie swobodnej wymiany myśli. Ponieważ jestem osobą ciekawą świata, upartą i dociekliwą, postanowiłam lepiej poznać społeczność świadków, nie wiedziałam wtedy że to się nazywa studiowanie Biblii, na podstawie książki (uwaga mogę spalić tytuł, bo tak do końca nie pamiętam): „Możesz żyć wiecznie…. – duża książka w czerwonej oprawie. Oczywiście byłam pod wrażeniem wiedzy tych ludzi, ja byłam bardzo gorliwą katoliczką, no ale swoją wiedzę opierałam niestety tylko na katechizmach bo Biblii wcześniej raczej nie czytałam. Żyjąc pod ciągłym strachem ognia piekielnego, czyśćca i innych nauk kościoła byłam jak dziecko we mgle, które nagle znalazło pomocną dłoń i stopniowo zostaje sprowadzane na właściwą drogę.

Oczywiście były też sprawy z którymi nie zgadzałam się, chociażby kwestia krzyża, czy wojska, ale nawet te kwestie nie były w stanie zniszczyć mojej coraz większej zażyłości z braćmi. Wszystko zmieniło się jednak, gdy obie z Jolantą poznałyśmy chłopaków, a jak wiadomo miłość jest silniejsza niż wszystko inne. Stopniowo zaczęłyśmy oddalać się od siebie. Ona zmieniła pracę i wyszła za mąż. Ja coraz mniej czasu miałam na odwiedzanie zboru, tkwiłam w dość toksycznym związku, później urodziłam syna, życie dołożyło kolejnych zmartwień i kłopotów przez kolejnych 14 lat nie przychodziłam na zebrania. Oczywiście co chwilę miałam odwiedziny, bo przecież byłam takim sympatykiem prawdy, robiłam szybkie postępy, a tu nagle taka zmiana! Kiedy okazało się, że wizyty ”cioć”,”wujków” nic nie dały, poproszono mnie o oddanie książek z których studiowałam i na tym się skończyła bliższa znajomość. Oczywiście wtedy nie zwróciłam uwagi na oziębłość moich ”przyjaciół”, miałam dość swoich problemów, i to uśpiło moja czujność. Zresztą byłam jeszcze wtedy na tyle naiwna, że jeśli ktoś ze ŚJ nie odpowiedział mi ”dzień dobry”, bądź odwracał głowę, to zawsze tłumaczyłam to sobie że pewnie ja za późno kogoś pozdrowiłam, albo że dana osoba nie zauważyła mnie. Nigdy przez myśl mi nawet nie przeszło, że ci sympatyczni, pobożni ludzie mogliby zrobić coś złego celowo, winę raczej zrzucałam na swoje roztargnienie czy przemęczenie.

No i stało się to co przeczuwałam od dawna. Jeszcze się łudziłam , że mogę uratować swój związek, ale to już była agonia, i właśnie nadszedł finał. Byłam załamana, facet którego kochałam zdążył sobie zrobić na boku drugą rodzinę. W trzecim miesiącu ciąży podjęłam decyzję, że sama wychowam dziecko. Nie był to dla mnie lekki czas, z jednej strony nacisk rodziny, żeby jednak coś ratować ”dla dobra dziecka”, z drugiej strony moja wrodzona chęć bycia nie zależnym. Oczywiście postawiłam na swoim, ale nie było mi łatwo w domu. Wtedy myślałam, że to koniec moich kłopotów, ale jak się później miało okazać najgorsze było przede mną. Na Jolantę wpadłam przypadkowo, ciągła za sobą dwójkę wyjątkowo rozkrzyczanych maluchów, i podobnie jak ja usiłowała zrobić zakupy. Ucieszyłam się bardzo na jej widok w końcu nie widziałyśmy się dobre kilka lat, zaproponowałam jej kawę a ona chętnie się zgodziła. Spotkałyśmy się wieczorem, od razu widziałam, że to już nie ta sama roześmiana kumpela co dawniej. Zrobiła się strasznie nerwowa, miała depresję i jak się okazało rozeszła się z mężem. Chwilowo zamieszkała u matki, ale już miała załatwiony bilet w jedną stronę do Belgii. Wspominałyśmy stare czasy, i jakoś szybko temat stoczył się na sprawy wiary. Temat religii został już do końca spotkania, wymieniliśmy się telefonami i każda pobiegła do dzieci. Kilka dni później odwiedziła mnie matka Jolanty, akurat miała teren na który ja mieszkałam, zaczęła namawiać mnie na powrót do organizacji, ale jakoś nie miałam na to siły, zresztą moi rodzice byli bardzo temu przeciwni. Wróciłam do swoich codziennych spraw, ale mimo wszystko gdzieś tam wewnątrz mnie toczyła się walka żeby jednak zmienić coś w życiu. Miałam dość otaczającego mnie zakłamania i obłudy, rodziców katolików którzy wiecznie się kłócili a w niedziele siadali w pierwszych ławkach kościoła, księdza który robił mi problemy żeby ochrzcić dziecko, bo byłam przecież panną, ale nie miał skrupułów wołać ode mnie, samotnej matki pieniędzy na remont kościoła, jak się okazało moje pieniądze nie były tak samo dobre jak rodzin pełnych….Tak, toczyłam coraz większy bój.

Po kilku nie przespanych nocach, poszłam do biblioteki publicznej, wypożyczyłam tyle ile się dało książek na temat ŚJ jak i na temat kościoła katolickiego, wnikliwie i bez uprzedzeń jako osoba neutralna postanowiłam zbadać jak się rzeczy mają. Przesiedziałam nad książkami jakieś 4 miesiące, miedzy czasie próbowałam na swój sposób czytać Biblię, zależało mi na tym aby odebrać tą świętą księgę w sposób prosty, spontaniczny, bez zbędnego zaśmiecania sobie umysłu jej interpretacjami z jednej, czy drugiej strony. Wiedziałam, że kościół niewiele ma wspólnego z Biblią, naukami Jehowy, ale nie jest łatwo tak po prostu odejść po 30 latach tkwienia. Dużo się modliłam, wzruszałam się nad Hiobem, płakałam czytając Psalmy, starałam się zrozumieć, wciąż pytałam o właściwą drogę……Postanowiłam spróbować, chciałam aby mój syn pokochał Boga tak jak ja, pragnęłam wszczepić w jego serce prawdziwe wartości, sama chciałam być lepszym człowiekiem. Zapukałam do drzwi matki mojej przyjaciółki, bardzo się ucieszyła, i tak na nowo zaczęła się moja przygoda ze SJ. Chłonęłam wiedzę jak gąbka, w ciągu roku przestudiowałam 2 książki i byłam już głosicielem nieochrzczonym, oczywiście wszystko robiłam w tajemnicy przed rodzicami. Nadszedł moment, że dojrzałam do najważniejszej decyzji w moim życiu, postanowiłam stać się ordynowanym sługą bożym, i znów sporo się modliłam, czy aby słusznie robię, czy to jest ta właściwa droga? Bracia upewniali mnie, że na pewno tak! Skoro znoszę prześladowania rodziny (już wtedy nie kryłam się z moimi poglądami), a przecież samego Jezusa prześladowano, to znak że kroczę właściwą drogą! Uwierzyłam i trwałam, w domu rozpętało się piekło, syn był w 2 klasie i miał iść do komunii a ja kategorycznie odmówiłam. Naraziłam siebie i dziecko na oczach którego rozgrywał się cały dramat, byłam kilka razy pobita, ubliżano mi a na końcu siłą wyrzucono z domu. Przez pół roku nie miałam gdzie podziać się z dzieckiem. Pomagali mi znajomi głównie ze ”świata” bo tych od ”braci” było niewielu, ale przetrwałam dzięki modlitwie, a gdy pozytywnie rozpatrzono mój wcześniejszy wniosek o przydział mieszkania komunalnego to głęboko wierzyłam, że sam Jehowa odpowiada w ten sposób na moje modlitwy!

Nadszedł dzień chrztu, popłakałam się wtedy, żal mi było że w tak istotnym dla mnie czasie zabrakło moich najbliższych mi osób. Po mimo bólu jaki mi przysporzyli, kochałam ich i wszystko puściłam w niepamięć. Kiedy żal odszedł spojrzałam na wypełnione po brzegi trybuny, ktoś mi szepnął ”to teraz twoja nowa rodzina, poszłaś za słowem i choć straciłaś matkę i ojca ,zyskałaś braci i siostry” czułam się wtedy naprawdę mocna, już się nie bałam. Elżbieta. cdn…

 

Powrót Chrystusa wg Świadków Jehowy

Na czym w rzeczywistości polega powrót Chrystusa wg tego co mówią Świadkowie Jehowy, w oparciu i interpretację podaną im w ich literaturze przez Ciało Kierownicze. Znany jest pogląd o tym, że Chrystus miał powrócić na ziemię ale kiedy to miałoby nastąpić i w jakim celu są już różne zdania. Świadkowie Jehowy wierzą, że Chrystus powrócił w roku 1914 jako niewidzialny król, czyli w tym roku objął władzę w imieniu swego Ojca który mu ją powierzył. A raczej precyzyjnie mówiąc wierzą, że od roku 1914 rozpoczął się okres jego obecności jako króla. Ktoś kto chciałby poukładać sobie w głowie kolejność rzeczy może mieć problem, oto co na ten temat napisano w Strażnicy z 1 grudnia 2013 r. na stronie 16:

„Co Biblia mówi o powrocie Chrystusa

Zanim Jezus Chrystus w roku 33 n.e. poszedł do nieba, obiecał, że powróci. Porównał siebie do człowieka szlachetnego rodu, który wyrusza w długą podróż, a gdy wraca, dysponuje władzą królewską. W ten sposób wskazał, że powróci w konkretnym celu – aby zapewnić ludzkości dobry rząd. Przeczytaj Łukasza 19:11,12.

A jak miałby wyglądać ten powrót? Chrystus został wskrzeszony jako niewidzialna istota duchowa. (1 Piotra 3:18) Potem wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Boga Jehowy. (Psalm 110:1) Jeszcze później Bóg „Istniejący od Dni Pradawnych”, powierzył mu władzę nad ludzkością. Tak więc Jezus miał powrócić nie jako człowiek, ale jako niewidzialny Król. Przeczytaj Daniela 7:13,14.

Czego Jezus dokona gdy przybędzie?

Niewidzialny Jezus przybędzie razem z aniołami i zacznie sądzić ludzkość. Niegodziwych unicestwi, a tych którzy przyjmą go jako Króla, nagrodzi życiem wiecznym. Przeczytaj Mateusza 25:31-33,46.

Pod panowaniem Jezusa ziemia zostanie przekształcona w raj. Życiem na niej będą mogli cieszyć się również zmarli, których Jezus wskrzesi. Przeczytaj Psalm 37:29; Jana 11:25”.

Nie ma tu w powyższym tekście nic, o tym kiedy miałoby to nastąpić? A czy tylko takie były podawane informacje na temat powrotu Chrystusa? Nie. Pisano również w Strażnicy, że powrót jest jakoby już faktem. Oto cytat: „Jezus Chrystus, obiecany Potomek, sprawuje obecnie władzę w niebiosach. Usługuje też ludziom jako Arcykapłan, pomagając skruszonym osobom nawiązać dobre stosunki z Bogiem”. – Strażnica z 15 grudnia 2010 roku, artykuł: „Bądź posłuszny Bogu i skorzystaj z tego, co poprzysiągł”

Inny cytat: „Co robił „Pan” Dawida, Jezus Chrystus, siedząc po prawicy Bożej? Po zmartwychwstaniu Jezus wstąpił do nieba i czekał po prawicy Bożej do roku 1914, kiedy to zaczął panować jako Król. W tym czasie królował nad swymi namaszczonymi duchem naśladowcami — kierował nimi, gdy głosili i czynili uczniów, a także przygotowywał ich do panowania w jego Królestwie”.Strażnica z 1 września 2006 roku: „Ciekawe myśli z Psalmów (Księga piąta)”

Kiedy miałoby to nastąpić? Cytat z książki „Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi” nas str 154: ”To pokolenie żadną miarą nie przeminie, aż się wszystko wydarzy. Które pokolenie miał na myśli? Pokolenie które już żyło w roku 1914 Żyjący jeszcze członkowie tego pokolenia są już bardzo  starzy. A przecież przynajmniej niektórzy z nich mają jeszcze żyć, gdy zły system się skończy. Możemy więc być pewni, że wkrótce nastąpi w Armagedonie koniec wszelkiego zła i wszystkich złych ludzi”.

Czyli przyszedł już, czy dopiero ma przyjść? Nie wiemy. Rzeczywistość znamy jak było ze wspomnianą zapowiedzią Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. Kiedy zatem przyjdzie i w jakiej roli, to wszystkie dotychczasowe zapowiedzi CK okazały się tylko ludzkimi spekulacjami, jedynie niepotrzebnie rozbudzającymi oczekiwania.

 

Prawda wg Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy

Prawdą objawioną wg wydawcy Strażnicy jest to co jest publikowane w literaturze Świadków Jehowy. Ci którzy spekulują i krytykują zostaną zniszczeni – unicestwieni przez Pana Jezusa. Zaskakujące i szokujące a jednak prawdziwe, a jednak aż do takich skandalicznych stwierdzeń posuwa się współczesne Ciało Kierownicze. Nie jest to powiedziane wprost ale można się doczytać. Przeczytaj czytelniku uważnie poniższy cytat z najnowszej Strażnicy z 15 grudnia 2013 r na str. 8. Oto cytat:

„Potem w wyznaczonym czasie, Pan Jezus unicestwi wszystkich którzy dali się zwieść. Apostoł dokładnie określił powód ich osądzenia, ludzie ci „nie przyjęli miłości do prawdy” (2 Tes 2:3, 8-10) Każdy z nas powinien się więc zastanowić: „Jak bardzo kocham prawdę?” Czy na bieżąco przyswajam sobie wyjaśnienia przedstawione na łamach tego tego czasopisma oraz innych publikacji biblijnych, które są udostępniane ogólnoświatowemu zborowi ludu Bożego.

                                  Mądrze dobieraj sobie towarzystwo

Oczywiście niebezpieczeństwo groziło chrześcijanom nie tylko ze strony odstępców. (…) Rozumiemy jednak, dlaczego Paweł stanowczo przestrzegł Tesaloniczan przed poważnym niebezpieczeństwem ze strony takich ludzi, jakich gdzie indziej nazywa „fałszywi apostołami”. Niektórzy członkowie tego zboru mówili „rzeczy przewrotne aby pociągnąć za sobą uczniów” (…) Ponieważ zbliżamy się do wybuchu wielkiego ucisku i końca tego niegodziwego systemu rzeczy, natchnione przestrogi z pierwszego stulecia nabierają tym większego znaczenia. Z pewnością nie chcielibyśmy ‚chybiać celu’ niezasłużonej życzliwości Jehowy i zaprzepaścić obietnicy (powinno być – obietnicę) życia wiecznego, czy to w niebie, czy na ziemi. (2 Kor. 6:1) Gdyby kiedykolwiek ktoś uczęszczający na zebrania zborowe próbował wciągać nas w dyskusje polegające na spekulowaniu lub krytykowaniu, stanowczo powinniśmy się mieć na baczności (2 Tes. 3:13-15).”

W sposób niedwuznaczny choć nie wprost została podana przestroga, o szczególnej wymowie. Jest to „pogrożenie palcem” przez CK wszystkim którzy ośmielają się krytykować CK, a także tym którzy ich będą słuchać. Nie pamiętam kiedy owa przestroga była przedstawiona w taki sposób. Chodzi o słowa: „Gdyby kiedykolwiek ktoś uczęszczający na zebrania zborowe próbował….itd.” – to jest skierowanie przestrogi nie tyle przeciwko wykluczonym z organizacji tzw. „odstępcom”, ale również w stosunku do wszystkich którzy chodzą na zebrania, czyli prawdopodobnie również współbraciom. To jest nowe podejście. Zobaczymy jakie będą tego rezultaty.

 

Niebo dla niewielu zdaniem Świadków Jehowy

 Oto jak zostało uzasadnione stanowisko Świadków Jehowy w kwestii życia, w niebie tylko dla nielicznych. Zwróćmy uwagę w jakim kontekście były wypowiedziane konkretne wypowiedzi podane w Piśmie Świętym, na które powołuje się wydawca. A także do kogo i czy trafne jest dokonane połączenie wskazanych wersetów biblijnych. Oto treść podana w Strażnicy z 1 listopada 2013 r. na ostatniej stronie: „Kto pójdzie do nieba i dlaczego?

Miliony ludzi ma nadzieję, że po śmierci pójdzie do nieba. Obietnicę życia w niebie otrzymali od Jezusa wierni apostołowie. Przed swoją śmiercią przyrzekł im, że przygotuje dla nich miejsce u niebiańskiego Ojca. Przeczytaj Jana 14:2. Skąd ta obietnica? Co ludzie mieliby robić w niebie? Jezus powiedział apostołom, że będą królami. Mieli oni królować nad ziemią. Przeczytaj Łukasza 22:28-30 i Objawienie 5:10. Czy wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba? W skład rządu na ogół nie wchodzi zbyt wiele osób, Ponieważ ludzie wskrzeszeni do życia w niebie mają razem z Jezusem tworzyć rząd nad ziemią, również można się spodziewać, że stanowią oni niewielką grupę. (Łukasza 12:32) Biblia podaje dokładną liczbę. Przeczytaj Objawienie 14:1. Ale nie wszyscy dobrzy ludzie otrzymają nagrodę życia w niebie. Wiernym poddanym Królestwa Jezusa przypadnie w udziale niekończące się życie na ziemi, która stanie się rajem (Jana 3:16). Ten raj będą mogli odziedziczyć zarówno ci, którzy ocaleją z zagłady obecnego złego świata, jak i ci, którzy zostaną potem wskrzeszeni. Przeczytaj Psalm 37:29 i Jana 5:28,29.

Czyli wydawca aby uzasadnić to, iż tylko 144 000 pójdzie do nieba twierdzi, że w w niebie będą oni stanowić rząd z Jezusem. Członków rządu nie może być wielu. Takie stwierdzenie wydaje się logiczne. Tylko trzeba zauważyć, że wydawca stwierdza, że o przyszłym królowaniu Jezus mówił do apostołów. Więc dlaczego łączyć wypowiedź z Objawienia, o 144 000, z wypowiedzią skierowaną do apostołów. Wydawca uznaje to za rzecz samo przez się oczywistą. Nie podając dlaczego łączy to w jedną całość. Czy chodzi o to tylko aby dziś niektórzy mogli twierdzić, że będą królować?

Świadkowie Jehowy uważają, że imię Boże jest najważniejsze

Świadkowie Jehowy nauczeni przez swoje kierownictwo twierdzą, że najważniejsze w kwestii relacji Boga i człowieka jest posługiwanie się imieniem Bożym. Jeśli człowiek chce być w modlitwie wysłuchany, musi używać imienia Bożego Jehowa. Wreszcie niezbędne jest używanie tego imienia w formie Jehowa aby być zbawionym. Bóg wierzą, że zbawi tylko swoich czcicieli znających go z imienia. Choć jednocześnie sami przyznają, że nie wiedzą jak pierwotnie wymawiano imię Boże, jak informują w książce: „Czego naprawdę uczy Biblia” na str. 195 cytuję: „nikt obecnie nie może z całą stanowczością orzec, jak w czasach biblijnych wypowiadano JHWH.” Jakim zatem prawem w swoim czasopiśmie podają jak poniżej ze Strażnicy z 1 listopada 2013 na stronie:

 

 

„Kłamstwo, które pozbawiło Boga imienia

 

POPULARNY POGLĄD.. „Nie osiągnęliśmy konsensusu co do tego, czy Bóg w ogóle ma imię własne, nie mówiąc już o tym, jak miałby ono brzmieć” (David Cunningham, Theological)

 

PRAWDA BIBLIJNA. Bóg oświadczył: „Jam jest Jehowa. To jest imię moje.” (Izajasza 42:8) „Jehowa” w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza, „On powoduje, że się staje” (zobacz Dodatek 1 w/w Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata)

 

Jehowa życzy sobie, żebyśmy używali Jego imienia: „Oznajmiajcie wśród ludów jego czyny. Wspomnijcie, że jego imię jest wywyższone”. ( Izajasza 12:4)

 

Imieniem Bożym posługiwał się również Jezus. W modlitwie do Jehowy wyznał: „Dałem im (uczniom) poznać twoje imię i dam je poznać.” Dlaczego przykładał do tego taką wagę? W dalszych słowach powiedział do Boga: „Żeby miłość, którą mnie umiłowałeś, była w nich, a ja w jedności z nimi.” (Jana 17:26)

 

DLACZEGO TRZEBA ZNAĆ PRAWDĘ. „Kto nie zna Boga z imienia, ten w rzeczywistości nie zna go jako osobę, (…) a znając Go tylko jako bezosobową siłę, nie może Go kochać.”- napisał teolog Walter Lowrie.

 

Victor co tydzień chodził do kościoła. Mimo to miał wrażenie, że tak naprawdę nie zna Boga. Opowiada: „Potem dowiedziałem się, że Bóg ma na imię Jehowa. Poczułem się tak, jakby doszło do oficjalnej prezentacji – jakbym nareszcie poznał Kogoś, o kim tyle słyszałem. Stał się On dla mnie realną Osobą, z którą nawiązałem przyjaźń.”

 

Dla tych, którzy posługują się Jego imieniem, Jehowa chętnie się przybliża. O ludziach „myślących o Jego imieniu” powiedział: „Okażę im współczucie, jak człowiek okazuje współczucie swemu synowi, który mu służy” (Malachiasza 3:16,17) Dla tych, którzy wzywają Jego imienia Bóg przewiduje też inną nagrodę. Biblia obiecuje: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (Rzymian 10:13).”

 

 

Zastanawiać może dlaczego, skoro tak ważne jest posługiwanie się imieniem Bożym, a świadkowie twierdzą, że chodzi o Jehowę, brak jest rzetelnej informacji. Czy zarzut Świadków Jehowy jest trafny o ukryciu imienia Bożego? Przecież sami nie mają żadnej pewności jak to imię brzmiało. Nasuwa się wobec tego cały szereg pytań w rodzaju: Czy rzeczywiście używanie imienia Bożego w formie Jehowa jest najważniejsze? Czy Jehowa jest faktycznie naszym Ojcem i stwórcą? A może jest kimś innym? Czy Ojciec którego jednym z przymiotów to mądrość, miałby nie zadbać o tak istotną sprawę aby znane było właściwe brzmienie Jego imienia? Przecież jeśli faktycznie zbawienie człowieka zależy od znajomości imienia Bożego, to w tej dziedzinie jest kompletna dezinformacja. A poza tym, czy imię decyduje o wartości osoby i chęci zbliżenia się do niej? NIE. Decydują jej dokonania i cechy osobowości.

O imieniu  Bożym:

http://jedrusiowy53.blog.onet.pl/2012/03/28/pochodzenie-imienia-bozego-wg-straznicy-swiadkow-jehowy-i-leksykonu-pwn/

Zapowiedź zbliżającego się „końca” u Świadków Jehowy

Co jakiś czas powraca w różnej formie zapowiedź szybkiego nadejścia „końca istniejącego świata” u Świadków Jehowy i to w podobny sposób jak to już było w przeszłości przez nich zapowiadane. Aby wzbudzić nastrój oczekiwania na wydarzenia które mają nastąpić w najbliższym czasie. Tym razem chodzi o wypowiedź Apostoła Pawła z 1 Listu do Tesaloniczan 5:3: „Skoro tylko będą mówić: pokój i bezpieczeństwo! Wtedy od razu spadnie na nich nagła zagłada”. Oto jak przedstawia to Strażnica z 15 listopada 2013r. na str 12,13,14:

„Jakie wydarzenia będą sygnałem, że nasze wyczekiwanie dobiega końca

Odczytaj 1 Tesaloniczan 5:1-3. W niedalekiej przyszłości narody obwieszczą „Pokój i Bezpieczeństwo”. Jeśli nie chcemy dać się zaskoczyć temu obwieszczeniu musimy czuwać i zachowywać trzeźwość umysłu. (…) Na przykład ONZ proklamowała rok 1986 Międzynarodowym Rokiem Pokoju. Przedstawiciele wielu państw i religii spotkali się wtedy z papieżem w Asyżu, żeby modlić się właśnie o pokój. Jednakże ani ta proklamacja pokoju i bezpieczeństwa, ani inne podobne inicjatywy nie były spełnieniem się proroctwa z Listu do Tesaloniczan 5:3. Dlaczego? Ponieważ zapowiedziana „nagła zagłada” jeszcze nie nadeszła. Kto w takim razie poda to znamienne obwieszczenie: „Pokój i Bezpieczeństwo?” Jaką rolę odegrają przywódcy chrześcijaństwa i innych religii? I jak zaangażują się w to głowy państw? Biblia tego nie wyjawia. (…) Obyśmy wszyscy pozostawali czujni duchowo i zachowywali postawę wyczekiwania. Cierpliwie czekajmy na obwieszczenie „pokoju i bezpieczeństwa” oraz ostateczne opieczętowanie wybranych. Zaraz potem czterej aniołowie uwolnią niszczycielskie wichry i Babilon Wielki zostanie unicestwiony.”

Oto jak to proroctwo zapowiadano w roku 1982 w Strażnicy nr 9 na str. 12:

„Przypomnijmy sobie liczne natchnione proroctwa, które Bóg kazał swoim sługom ogłosić przeciw starożytnemu Babilonowi, potężnemu mocarstwu światowemu istniejącemu szereg stuleci przed naszą erą. Pewien autor obliczył, że prawdopodobieństwo spełnienia się głównych proroctw biblijnych dotyczących Babilonu miało się jak 1 do 5 000 000 000! Z pewnością niejeden spośród ludu Bożego musiał się w dawnych czasach zastanawiać, jak tamte przepowiednie zdołają się kiedyś ziścić na tak silnej i obwarowanej potędze światowej, jak Babilon. A przecież sprawdziły się aż do najmniejszego szczegółu. Podobnie w dobie obecnej może się wydawać, iż ogłoszenie „pokoju i bezpieczeństwa”, po którym nastąpi zagłada tego systemu światowego jest mało prawdopodobne. Ale prorocze Słowo Boże powiada, że się tak stanie! (…) Zatem podczas oczekiwanego ogłoszenia „pokoju i bezpieczeństwa” złudne nadzieje omamią świat, słudzy Jehowy jednak temu nie ulegną. Wezmą natomiast nadchodzące spełnienie się owego proroctwa za to, czym ono rzeczywiście będzie; za ostatni sygnał zapowiadający wybuch „wielkiego ucisku”. (…) W tym celu bezwzględnie „pozostańmy przebudzeni i zachowujmy trzeźwą rozwagę”

Oto typowy przykład jak powracają w Strażnicy prorocze zapowiedzi, podane w Biblii, które mają się zdaniem CK spełnić w niedługiej perspektywie czasowej. Pamiętam jak szerokim echem rozeszła się informacja podana w tej Strażnicy. Szczególnie pamiętam właśnie prawdopodobieństwo zdobycia Babilonu które było niesamowicie małe. A jednak został zdobyty. To wywoływało wówczas ogromny nastrój oczekiwania wśród Świadków Jehowy, że też się spełni. Jak było naprawdę, i co teraz wydawca pisze na ten temat jest bardzo zaskakujące. Pozostawiam bez komentarza.