Związek prawa ze sprawiedliwością wg ck i innych

    Jest ciekawe, że w Nowym Testamencie wg Przekładu Nowego Świata słowo sprawiedliwość występuje zaledwie 8 razy, czyli najmniej ze wszystkich przekładów tej części Biblii. Pytanie dlaczego? Otóż 1734 razy użyto w Strażnicy słowa sprawiedliwość, ale za to 4201 razy użyto od roku 1970 do 2015 słowa prawo. Zatem co jest ważniejsze prawo, czy sprawiedliwość? Odpowiedź natomiast jest oczywista. 3166 razy w tym samym okresie użyto słowa starsi. Komu jest potrzebne prawo a komu sprawiedliwość? Prawo i porządek elitom (starszym i kapłanom), a sprawiedliwość poddanym. A gdzie jest w tym sumienie, wszczepione nam przez Ojca? Które góruje nad prawem. Pomyśl bo to ważne. Oto przykłady z literatury świadków Jehowy i innych źródeł:

 

Znajomość zasad i wprowadzanie ich w czyn chroni nas też przed sidłem, jakim jest oddawanie czci Bogu w sposób bezwartościowy i formalistyczny. Przestrzeganie zasad różni się od legalistycznego trzymania się przepisów. … nigdy nie powinniśmy tracić z oczu celu i ducha zasad Jehowy. Nie próbujmy zyskać Jego uznania przejawami formalistycznie rozumianej moralności. Jezus zdemaskował opaczność takiej postawy, uwypuklając miłosierdzie i miłość Boga (Mateusza 12:7; Łukasza 6:1-11). … Będziemy przywiązywać większą wagę do zasad miłości i posłuszeństwa wobec Boga niż do zewnętrznych przejawów religijności (Łukasza 11:42). w02 15.4 ss. 18-23 Kieruj się w życiu zasadami Bożymi

 

W społeczeństwie niektóre osoby pełnią odpowiedzialne funkcje. Zadaniem urzędników państwowych jest praca na rzecz drugich: dbanie o przestrzeganie prawa i porządku oraz zaspokajanie potrzeb obywateli. … apostoł Paweł polecił chrześcijanom podporządkowywać się im jako „władzom zwierzchnim”… „Oddawajcie wszystkim to, co im się należy — kto żąda podatku, temu podatek, (…) kto żąda szacunku, temu taki szacunek” (Rzym. 13:1, 7).W związku z tym jako Świadkowie Jehowy chętnie okazujemy szacunek przedstawicielom władzy. Uwzględniamy przy tym zwyczaje panujące w danym kraju. Współpracujemy z nimi, gdy wypełniają swoje obowiązki … w17 marzec ss. 8-12 Okazujmy szacunek — komu i dlaczego?

 

Prawdziwi chrześcijanie skrupulatnie przestrzegają zasady podanej w Liście do Rzymian 13:1-7, … Dopóki Jehowa pozwala im istnieć, spełniają ważne funkcje — utrzymują pewien ład i świadczą niezbędne usługi. Z szacunkiem się im podporządkowujemy, stosując się do obowiązującego prawa. …, należycie wypełniamy wymagane formularze i dokumenty oraz trzymamy się wszelkich przepisów, które dotyczą nas, naszej rodziny, przedsiębiorstwa lub innej własności. Bierzemy wzór z Pawła bez względu na to, czy mamy do czynienia z przedstawicielem najwyższych władz, czy też z miejscowym policjantem…Oczywiście nie postępujemy tak jedynie wobec tych, którym podobają się nasze wierzenia. Traktujemy w ten sposób również osoby wrogo nastawione do Świadków Jehowy. Tak naprawdę wszyscy ludzie powinni wyczuwać, że mamy dla nich szacunek (Rzymian 12:17, 18; 1 Piotra 3:15). „Czyjej władzy mam być podporządkowany?”). lv rozdz. 4 ss. 36-49 Jaki powinniśmy mieć stosunek do władzy?

 

Starsi w zborze chrześcijańskim są odpowiedzialni za załatwienie spraw związanych z przekroczeniami prawa Bożego, takimi jak kradzież, zabójstwo i niemoralność. Bóg nie wymaga jednak od starszych zboru, żeby wymuszali przestrzeganie ustaw lub przepisów Cezara. … Oczywiście jeśli ktoś w sposób skandaliczny łamie świeckie przepisy i wyrabia sobie opinię przestępcy prawa, to nie stanowi dobrego przykładu, a nawet może podlegać wykluczeniu ze społeczności (1 Tym. 3:2, 7, 10). Skoro w wyniku złamania prawa doszło do czyjejś śmierci, wina krwi wymaga rozpatrzenia sprawy przez zbór.w87/17 27

 

W dobie dzisiejszej lud Boży stoi u progu nowego porządku, w którym zapanuje sprawiedliwość, i ma nadzieję uzyskania życia wiecznotrwałego. w70/2

 

Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z bezprawiem? w70/8

 

„Wzbudzę Dawidowi latorośl sprawiedliwą i będzie królował król, a poszczęści mu się; sąd zaiste i sprawiedliwość będzie czynił na ziemi”. w70/11

 

„dwa lata temu musiano wykluczyć ze społeczności prawie cały jeden procent świadków Jehowy w Stanach Zjednoczonych, po większej części za cielesną niemoralność. Tego rodzaju kroki trzeba było przedsięwziąć, aby utrzymać w czystości organizację Jehowy; dzięki temu pozostała miejscem bezpiecznym, do którego można zaprosić ludzi miłujących sprawiedliwość. w70/16

 

„żaden człowiek miłujący sprawiedliwość nie powinien zwlekać z opuszczeniem religii fałszywej — zbroczonego krwią „Babilonu Wielkiego” — i szukaniem schronienia w organizacji Bożej”w87/1

 

Biblia radzi: „Jeżeli widzisz, że w kraju ubogi jest gnębiony i że prawo i sprawiedliwość są gwałcone, nie dziw się temu, bo nad wysokim czuwa wyższy” (Kazn. 5:7, Biblia warszawska). Czasem można się odwołać do urzędu wyższej instancji albo do sądu. Ale gdyby nawet nie udało się w ten sposób znaleźć sprawiedliwości, słudzy Boży wiedzą, że oczy Jehowy „przebiegają dokładnie całą ziemię, … wspierając tych, którzy są przy Nim sercem niepodzielnym.w87/10

 

Wszystko przemawia za tym, że jednym z czterech głównych przymiotów Jehowy wyobrażonych przez te cheruby jest moc. Pozostałe to miłość, mądrość i sprawiedliwość. w1.3.2000

 

Jesteśmy grzesznikami w tym sensie, że nie potrafimy doskonale naśladować wspaniałych przymiotów Jehowy, takich jak miłość i sprawiedliwość. w1.1.2008

 

Jehowa miłuje sprawiedliwość i nie będzie tolerował obecnego stanu rzeczy bez końca (Psalm 37:28, 29)w1.1.2014

 

Pojmanego Jezusa zaprowadzono do byłego arcykapłana Annasza, który zaczął go przesłuchiwać (Łukasza 22:54; Jana 18:12, 13). Złamał w ten sposób prawo, według którego osoby zagrożone karą śmierci … posiedzenie powinno toczyć się jawnie, a nie przy drzwiach zamkniętych. Jezus, świadomy, że Annasz nie trzyma się procedur… Annasz powinien przesłuchiwać świadków, a nie oskarżonego. Uczciwy sędzia zareagowałby na uwagę Jezusa i uszanował przepisy, ale Annasza nie interesowała sprawiedliwość. w1.4.2011

 

Warto zaznaczyć w tym miejscu, że w kręgu kultury judaistycznej za sprawiedliwego uznawano człowieka, który ściśle przestrzegał prawa danego przez Boga, zatem również podkreślano ścisły związek między tymi fenomenami. Martyna Zimmermann-Pepol, Karol Gregorczuk Gdańskie Studia Prawnicze Tom XXX. 2016

http://docplayer.pl/47032752-Wymiary-sprawiedliwosci-na-gruncie-filozofii-prawa-problematyka-sprawiedliwosci-wczoraj-dzis-jutro.html

 

Już we wrześniu 2013 roku na konwencji Partii Konserwatywnej premier Cameron groził, że stracił cierpliwość do tych werdyktów Trybunału Praw Człowieka, które urągają zdrowemu rozsądkowi – i rozważa wyjście z Konwencji Praw Człowieka. A minister sprawiedliwości Chris Grayling zaraz dodał:

 

Europejska Konwencja Praw Człowieka przewróciła do góry nogami nasze brytyjskie prawo, oparte na naszej tradycji prawnej i naszym poczuciu sprawiedliwości…Stała się zakładnikiem politycznej poprawności…

 

https://wpolityce.pl/swiat/207026-prawa-czlowieka-a-sprawiedliwosc-etpcz-to-instytucja-lewacka-skierowana-przeciw-sadom-narodowym-i-jako-taka-zwykle-podwaza-ich-wyroki

Jak wydawca Strażnicy łączy prawość ze sprawiedliwością? Czy słusznie w kontekście powyższych wypowiedzi? „Hebrajskie i greckie słowa tłumaczone na „prawość” można też oddać jako „sprawiedliwość” lub „prostolinijność”. Tu w tym zdaniu wydawca dokonuje swoistej manipulacji jakoby źródłowo w Biblii występowała prawość którą można nazwać sprawiedliwością. Pytam a dlaczego nie odwrotnie, a nawet wydawca uczciwie mógłby napisać sprawiedliwość przez nas (czyli wydawcę) interpretowana jako prawość. Jest to odejście od sprawiedliwości kształtowanej przez sumienie dane przez Ojca. Czy jednym z przymiotów jest prawość a nie sprawiedliwość? Nie. Chyba, że wydawca nie ma nic wspólnego z Ojcem. Wtedy wszystko jest jasne. Czytamy dalej: A zatem prawość Boża to innymi słowy prostolinijność polegająca na trzymaniu się Bożych mierników i wartości. Jako Stwórca, Jehowa ma prawo ustalać, co jest dobre, a co złe, co jest słuszne, a co niewłaściwe (Obj. 4:11). Jednak prawość Boża nie oznacza przestrzegania surowego, sztywnego zbioru praw czy niekończącej się listy przepisów i reguł. Ma raczej ścisły związek z osobowością Jehowy i jednym z Jego podstawowych przymiotów — sprawiedliwością, która idzie w parze z miłością, mądrością i mocą”. w15.10.2010 Nie ulega wątpliwości, że dla wydawcy sprawiedliwość jest problemem jeśli wziąć przestrzeganie prawa świeckiego, w kwestii szacunku dla innych jak wykluczeni, w kwestii ochrony danych osobowych lub nie zgadzających się z wydawcą, czy też przestępcy seksualni – pedofile. Czy wobec tego sprawiedliwość jest czymś wstydliwym i niechętnie o niej pisze? Co myślisz?

 

Sprawiedliwość wg ciała kierowniczego świadków Jehowy

   Zadziwiające jest jak Towarzystwo Strażnica nadzorowane przez ciało kierownicze unika słowa sprawiedliwość i to w tekście własnego przekładu Biblii. Jak pisałem w poprzednim poscie ceni bardzo cierpienie i przebaczanie, a więc czy sprawiedliwość nie jest w tym ważna? Dlaczego? Zaciemnianie obrazu? W angielskim przekładzie w Mateusza 6:33:„Keep on, then, seeking first the Kingdom and his righteousness, and all these other things will be added to you” – czyli nie ma tu słowa justice (sprawiedliwość) tylko righteousness tłumaczonego w polskim przekładzie Biblii Nowego Świata na prawość a nie sprawiedliwość. To samo jest w Psalmie 37:29 „The righteous (czyli prawy) will possess the earth, And they will live forever on it”. I tak jest przetłumaczone też w polskiej wersji tej Biblii. Czy to przypadek? Moim zdaniem nie, a resztę niech ocenią inni czytelnicy. Biorąc pod uwagę całokształt nauczania to się dobrze komponuje ze stanowiskiem wydawcy w innych sprawach. Zobaczmy kilka cytatów jakie wybrałem z różnych lat na ten temat:

Zobaczmy co napisano poniżej i jak to się ma do rzeczywistości, Tolerowanie pedofilii i ukrywanie tych którzy się jej dopuszczają, przez przywódców organizacji i kłamstwa w tej sprawie, nawet w sądach. Czy wystarczy miłość, czy miłość bez sprawiedliwości jest ślepa?

Biblijny kodeks podstawowych praw jest tak kompletny, że gdyby nie było żadnych innych przepisów, z łatwością mógłby pełnić rolę ustawodawstwa całych narodów. Gdyby trzymano się tylko Biblii, każdy byłby zobowiązany miłować i wielbić Jehowę, okazując Jemu całkowite posłuszeństwo; a w stosunku do bliźnich każdy stosowałby sprawiedliwość i wyrozumienie nacechowane miłością. Każdy byłby też pilny i pracowity. A wyniki tego? Nie byłoby pijaństwa, samolubstwa, rozpusty! Nieznane byłoby okłamywanie, okradanie ani oszustwo! Nie walczono by przeciw innym ludziom i nie zabijano by ich! Jakże to wspaniale praktyczny i zharmonizowany tryb życia, nawet teraz, w tym targanym nienawiścią świecie, w którym raz po razu wybuchają wzburzone namiętności! Jezus streścił wszystkie prawa Biblii w dwóch wielkich przykazaniach: Miłuj Boga i miłuj bliźniego. Miłość jest spełnieniem wszystkich nakazów Bożych. w70/1

Jak to się ma do poniżej wypowiedzi wydawcy?

Przypomnijmy sobie, co Jezus powiedział do żydowskich przywódców religijnych: „Dajecie bowiem dziesiątą część mięty i kopru, i kminu, ale zlekceważyliście to, co ważniejsze w Prawie, mianowicie sprawiedliwość i miłosierdzie, i wierność. Te rzeczy należało czynić, tamtych jednak nie lekceważyć” (Mateusza 23:23). Jezus nie uważał, że musi coś wybrać — albo pomaganie innym w zaspokajaniu ich potrzeb fizycznych, albo nauczanie ich o życiodajnych sprawach duchowych. Czynił jedno i drugie. Ale jest oczywiste, iż ważniejsze dla niego było nauczanie, gdyż w ten sposób mógł wyświadczyć ludziom wiecznotrwałe dobro (Jana 20:16) w15.2.2000

„Potem dowiedział się, że Bóg zapewni każdemu sprawiedliwość na oczyszczonej ziemi, na której posłuszni ludzie będą się cieszyć wiecznym pokojem i szczęściem … Dzięki stabilizującemu wpływowi Biblii zachowuje pozytywny stosunek do życia.” w1.12.2000

„chrześcijanin ma mocno ugruntowaną nadzieję na nadejście lepszych czasów. Zgodnie z obietnicą Bożą oczekuje nowych niebios i nowej ziemi, w których ma zamieszkać sprawiedliwość” w80/2

WYDAŁO mi się to rzeczą wprost niewiarygodną — na 21 zgromadzeń, zorganizowanych w dziesięciu językach, przybyło ponad 15 000 osób, aby się uczyć, czym jest sprawiedliwość Boża, a 545 zgłosiło się do chrztu, żeby usymbolizować swą miłość do wielkiego Boga sprawiedliwości — Jehowy. w1.5.1990

Wymagać to będzie wykorzenienia z ziemi ludzi niegodziwych, lecz Bóg obiecał przeprowadzić taką akcję w bliskiej przyszłości. Natomiast „sprawiedliwi odziedziczą ziemię i będą w niej mieszkali na wieki” w70/14

Mimo wszystko to, co Dawid pisał w Psalmie 37, można też uważać za pewne światło rzucone na nadzieję, jaka dziś się rozpościera przed chrześcijanami. … na ten psalm powołał się Jezus, wypowiadając błogosławieństwo zapisane w Ewangelii według Mateusza 5:5… oświadczył, że „łagodnie usposobieni (…) odziedziczą ziemię” (NW). Istotnie, ci łagodnie usposobieni, którzy mają być u boku Chrystusa w jego niebiańskim Królestwie, będą sprawowali rządy nad całą ziemią (Apok. 5:9, 10). Jezus wiedział, że Królestwo będzie na zawsze władać ziemią w warunkach sprawiedliwości. W związku z tym zaludniać ją będą „sprawiedliwi”, którzy „będą mieszkać na niej na zawsze”w75/9

Sprawiedliwy
https://sjp.pl/sprawiedliwy
1. taki, który szanuje i przestrzega przyjęte w danej społeczności zasady etyczne oraz uznaje wynikające z tych zasad prawa przysługujące innym; prawy, uczciwy;
2. oparty na obiektywnym sądzie, wynikający z uznawanych w danej społeczności zasad etycznych; słuszny, uzasadniony

 prawy I
https://sjp.pwn.pl/slowniki/prawy.html
1. «znajdujący się po przeciwnej stronie ciała ludzkiego lub zwierzęcego w stosunku do tej, gdzie normalnie jest serce; też o otoczeniu człowieka: znajdujący się po stronie ręki, która jest dalej od serca»
2. «o stronie tkaniny, ubrania itp.: zewnętrzny, wierzchni»
3. «konserwatywny, prawicowy»
prawy II
1. «szlachetny, uczciwy»
2. «legalny, prawowity»

Psalm 37:29 w różnych przekładach Biblii:

Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze. PNŚ

Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki. BW

Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na zawsze. BT

Sprawiedliwi posiądą ziemię i po wsze czasy będą na niej mieszkać. BW-P

Sprawiedliwi odziedziczą ziemię, i będą w niej mieszkali na wieki. BG

Mateusza 6:33 w różnych przekładach Biblii:

Mt 6:33 Przekład Nowego Świata „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te inne rzeczy będą wam dodane

Mt 6:33 bb „Ale szukajcie naprzód Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a ty wszytki rzeczy będą wam przydane.”

Mt 6:33 eib „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane.”

Mt 6:33 bg „Ale szukajcie naprzód królestwa Bożego, i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam przydano.”

Mt 6:33 pau „Szukajcie najpierw królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dodane.”

Mt 6:33 bp „Szukajcie najpierw królestwa [Bożego] i jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam przydane.”

Mt 6:33 bw „Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.”

Mt 6:33 br „Szukajcie naprzód królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dodane.”

Mt 6:33 nbg-pl „Ale szukajcie najpierw Królestwa Boga, i Jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane.”

Mt 6:33 kow „Szukajcie naprzód królestwa Bożego i sprawiedliwości Bożej, a wszystko to będzie wam przydane.”

Mt 6:33 BT „Starajcie się naprzód o królestwa <Boga> i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko to będzie wam dodane.”

Mt 6:33 bpd „Ale najpierw szukajcie Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane.”

Czym jest stwierdzenie wydawcy o tym, że człowiek ma być prawy? Smutne bo nie ma prawych, zatem czy szukanie prawości ma znaczenie?

Jak mówi Biblia, „nie ma (…) na ziemi człowieka prawego, który zawsze czyni dobrze w1.1.2015

W konsekwencji ani sprawiedliwi ani prawi nie będą żyć w raju na ziemi, bo po pierwsze pojęcia sprawiedliwość Towarzystwa Strażnica unika, a prawych nie ma wg powyższego cytatu nie ma. Ciekawe prawda? A kto będzie żył wiecznie na ziemi? Wg wydawcy ich literatury świadkowie Jehowy i ci którzy ich posłuchają ale to też się zmienia.

Rozsądny wydaje się wniosek, że zagłada Babilonu Wielkiego będzie oznaczać głównie zagładę instytucji religijnych, a nie rzeź wszystkich ludzi wyznających jakąś religię. Większość członków Babilonu przeżyje jego zagładę i będzie potem próbowała — przynajmniej oficjalnie — odciąć się od religii, jak na to wskazuje Zachariasza 13:4-6. – Książka „Królestwo Boże panuje” rozdział 21 str 230

Na zakończenie, jak to było tłumaczone wcześniej:

Badacze Pisma Świętego (jak nazywali się wówczas Świadkowie Jehowy) wiedzieli też, że Biblia przedstawia nadzieję na życie wieczne w raju na ziemi. Na przykład w Strażnicy z lipca 1883 roku powiedziano: „Kiedy Jezus ustanowi swe królestwo, położy kres złu itd., ziemia stanie się rajem, (…) i wszyscy przebywający w grobach wejdą do niego. A dzięki przestrzeganiu obowiązujących w nim praw będą mogli żyć tam wiecznie”. Z czasem zbieranie pomazańców zaczęło dobiegać końca i do organizacji Jehowy stopniowo napływały osoby nie żywiące nadziei niebiańskiej. W tym też okresie Bóg udzielił swym namaszczonym sługom, ponownie narodzonym chrześcijanom, niezwykłej wnikliwości. Ludzie spodziewający się żyć na ziemi zaczęli utrzymywać kontakt ze zborem chrześcijańskim zwłaszcza od roku 1931. W owym roku dzięki oświeceniu od Jehowy ostatek chrześcijan zrodzonych z ducha zrozumiał, że w 9 rozdziale Księgi Ezechiela wspomniano o klasie ziemskiej, która otrzymuje znak umożliwiający ocalenie i znalezienie się w Bożym nowym świecie. W 1932 roku uznano, iż nowożytne osoby przypominające owce wyobraża Jonadab (Jehonadab), towarzysz Jehu (2 Królów 10:15-17). Dwa lata później, w roku 1934, wykazano, że „Jonadabowie” powinni „się poświęcić”, czyli oddać się Bogu. W 1935 roku zrozumiano, iż „lud wielki”, czyli „wielka rzesza” — uważany wcześniej za drugorzędną klasę duchową, której członkowie mieli być „druhnami” oblubienicy Chrystusa w niebie — to drugie owce żywiące nadzieję ziemską (Objawienie 7:4-15; 21:2, 9; Psalm 45:14, 15). I szczególnie od roku 1935 pomazańcy odgrywają czołową rolę w szukaniu prostolinijnych osób pragnących żyć wiecznie na rajskiej ziemi.w15.2.1998

Jehowa nakreślił przed Adamem i Ewą perspektywę życia wiecznego w ziemskim raju i jako Bóg miłości pragnie, byś znalazł się wśród ludzi, którzy na zawsze będą szczęśliwie żyć w tych rajskich warunkach (Łuk. 23:43; 2 Piotra 3:13; Obj. 21:4). Od czego to jednak zależy? Jezus rzekł: „To znaczy życie wieczne: nabywanie przez nich wiedzy o Tobie, jedynym prawdziwym Bogu i o tym, któregoś posłał, Jezusie Chrystusie” (Jana 17:3). Świadkowie Jehowy z radością pomogą ci poznawać Jehowę, Boga niezmiennej miłości. w87/9

Podsumowując nieważne jaki jesteś, czy sprawiedliwy, prawy nie będziesz, ważne abyś służył Jehowie. Wg wydawcy On wszystkich mu posłusznych uznaje. Dziś przywódcom świadków Jehowy sprawiedliwość jest moim zdaniem niepotrzebna. Co myślisz?

Przebaczenie i cierpienie wg ck świadków Jehowy i innych

   Dziś o cierpieniu i przebaczaniu. Dlaczego jest ono tak mocno związane z życiem chrześcijan i uznawane za potrzebne i wartościowe. Mówi się: „Kogo Bóg miłuje tego karci i musi on cierpieć. A prześladowcy lub zadający ból są wręcz pożądani aby były warunki do cierpienia i przebaczania. Przyjmuj to co On ci zsyła i się ciesz. Czy Ojca cieszy jak dzieci cierpią i to nawet nie za swoje winy? Czy tak trzeba tą kwestię rozumieć? Czy to ma sens? Skąd taki pogląd się wziął? Może tylko jest on potrzebny jedynie do funkcjonowania religii i służy jedynie do umiejętnego kierowania wiernymi przez elity religijne?

Biblijna odpowiedź

Przebaczenie to darowanie komuś winy. Greckie słowo przetłumaczone w Biblii na „przebaczenie” dosłownie znaczy „pozwolić odejść”, podobnie jak ma to miejsce w sytuacji, gdy ktoś nie żąda spłaty zaciągniętego długu. Jezus użył tego porównania, kiedy uczył swych naśladowców modlić się: „Przebacz nam nasze grzechy, bo my sami też przebaczamy każdemu, kto jest winny wobec nas” (Łukasza 11:4). A w swej przypowieści o bezlitosnym niewolniku przyrównał przebaczenie do umorzenia długu (Mateusza 18:23-35). Przebaczamy innym, gdy wyzbywamy się urazy i nie domagamy się zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub poniesioną stratę. Biblia uczy, że podstawą prawdziwego przebaczenia jest niesamolubna miłość, ponieważ „nie prowadzi [ona] rachunku krzywdy” (1 Koryntian 13:4, 5).

Czego przebaczenie nie oznacza

Akceptowania zła. … Udawania, że nic nie zaszło… Pozwalania, by inni cię wykorzystywali… Przebaczania, gdy nie ma do tego podstaw… „Wybaczania” każdej drobnej przykrości.

https://www.jw.org/pl/nauki-biblijne/pytania/czym-jest-przebaczenie/

Kiedy dochodzi między wami do spięcia, często zaczynacie wywlekać stare żale, mimo że każdy z tych tematów powinien być już dawno zamknięty. Dlaczego tak się dzieje? Niewykluczone, że co najmniej jedno z was nie umie przebaczać.

https://www.jw.org/pl/publikacje/czasopisma/g201309/jak-przebacza%C4%87/

„Nie ma pokoju bez przebaczenia! Nie uda się znaleźć rozwiązania poważnych problemów, które od zbyt długiego już czasu przeżywają ludy, dopóki nie będzie decyzji, aby wyjść poza logikę sprawiedliwości i otworzyć się również na logikę przebaczenia.” Jan Paweł II

Czym zatem charakteryzuje się prawdziwe przebaczenie?

1.Sprawca zdaje sobie sprawę z tego, że cię zranił. Być może dlatego, że mu o tym powiedziałeś, być może dlatego, że sam to zauważył.

2.Sprawca wziął odpowiedzialność za swoje czyny.

3.Sprawca poczuwa się do winy i szczerze przeprasza za swój czyn.
4.Porozumiałeś się ze sprawcą i widzisz jego skruchę i przyznanie się do winy.
5.Przebaczasz sprawcy. Nie oznacza to, że zapominasz czyn, ale wspólne porozumienie co do jego natury przynosi obu stronom ulgę. 

Nie ma innego sposobu na oczyszczenie ran z trucizny niż przebaczenie.
Musisz przebaczyć tym, którzy cię zranili, nawet jeśli to, co zrobili, jest niewybaczalne. Przebaczysz nie dlatego, że zasługują na przebaczenie, ale dlatego, że nie chcesz cierpieć i ranić siebie ilekroć wspomnisz, jaką krzywdę ci wyrządzili.

https://zenforest.wordpress.com/2009/06/13/przebaczenie-uzdrowienie-emocjonalnych-ran/

Przebaczenia nie można nakazać.

Monbourquette słusznie pisze o tym, że w chrześcijaństwie często pojęcia wybaczania jest mocno spłycone i sprowadza się do „obowiązku chrześcijańskiego wybaczania”. Jest to nie tyle zalecenie, co pewien nakaz. A cóż to za wybaczenie, gdy jest dokonane musu i przykazania? To nie jest wybaczenie. Mamy wolność decydowania i prawo do uznawania swoich emocji. Przebaczenie jest prawdziwe dopiero wtedy gdy wynika z chęci serca, jest spontaniczne.

http://pozaschematy.pl/2007/04/26/co-myslisz-o-przebaczaniu/

A jak traktować cierpienie?

Przyjęcie tej samej postawy umysłu, która charakteryzowała Jezusa, stanowi jedyny sposób uniknięcia poważnego grzechu, jakim jest odpłacenie złem za zło. Usposobienie takie — to pewnego rodzaju zbroja, mogąca zapewnić ochronę. Apostoł Piotr radził: „Ponieważ więc Chrystus cierpiał w ciele — niechże to samo usposobienie będzie i waszym puklerzem. Bo kto znosi cierpienie w ciele, obumiera dla grzechów”. w70/14

Przyczyna cierpienia.

Cóż w takim razie sprowadziło znój i cierpienie na Adama, na jego rodzinę oraz dalszych potomków? Czy posłuszeństwo wobec prawa Bożego? Nie, lecz jego postanowienie, żeby tak wszystko się działo, jak on sam zechce. Nieszczęście zaczęło się wtedy, gdy się wyłamał z posłusznego podporządkowania. Chciał być absolutnie niezależny; nawet Bóg nie miał mu mówić, co mu wypada czynić. Opuścił drogę PRAWDY. w71/8

Cierpieć trzeba zadaniem wydawcy, to jest konieczność i przywilej.

Pismo święte i historia dowodzą jednoznacznie, że cierpienie za niezłomną lojalność jest stałym udziałem tych, którzy sobie obrali wierne służenie Bogu… Ze słów Pawła wynika, że pierwsi chrześcijanie nie tylko byli prześladowani za wiarę, ale cierpienie dla Chrystusa wręcz uważali za przywilej. Czy i ty, czytelniku, masz takie zdanie? Czy jesteś gotów cierpieć, a nawet umrzeć za to, w co wierzysz odnośnie do Chrystusa? Ale po co w ogóle cierpieć? … nie każde cierpienie wynika z wewnętrznej niedoskonałości, wywodzącej się z grzechu Adama. Słudzy Boży wiele ucierpieli z zewnątrz, wystawieni na szykany ze strony podłych prześladowców… w72/14

Przez cierpienie jest karcenie i nawet niesłuszne trzeba przyjąć.

Karcenie nie zawsze musi mieć postać kary, czy to w formie zrugania, czy też w formie wpajania przez cierpienie, na przykład przez chłostę. w75/8

Pocieszeniem ma być obietnica, że cierpienie się skończy.

Gdybyś — czytelniku — słyszał i widział to samo, co Jan, czy nie poruszyłaby cię do głębi wiadomość, że pewnego dnia wszelki ból i cierpienie ustaną, a wszystkie choroby będą wyleczone? Wydaje się to chyba zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe. w85/19

Cel cierpienia a może ma to związek z tym co napisano poniżej

Czy to możliwe, by — jak twierdzą niektórzy — nieustające cierpienia były częścią jakiegoś niepojętego zamierzenia Bożego? Czyżbyśmy musieli cierpieć teraz, by docenić życie ‛na tamtym świecie’? Czy rację miał francuski filozof Teilhard de Chardin, gdy powiedział, iż „cierpienie, które niszczy i zabija, jest niezbędne bytowi, by mógł żyć i stać się duchem”? (The Religion of Teilhard de Chardin; kursywa nasza). Nic podobnego! w15.2.1997

Cierpienie jest cnotą

Rzecz jasna pewnych udręk nie da się usunąć i po prostu trzeba je znosić. Niemniej w przeciwieństwie do wielu osób prawdziwy chrześcijanin nie uważa, iż cierpienie samo w sobie jest cnotą (porównaj 1 Królewską 18:28). Podejmuje raczej wszelkie możliwe starania, by się uporać z tym, co go trapi.w15.4.1997

Pragnienie ustania cierpień może być powodem wdzięcznego oczekiwania na ich ustanie

Trzeba przyznać, że społeczeństwo doznaje obecnie wielu nieszczęść. Szerzą się konflikty etniczne, wojny, przemoc, przestępczość, narkomania, nieuczciwość, ucisk i maltretowanie dzieci. Wiek XX nazwano wręcz jednym z najkrwawszych stuleci w dziejach ludzkości. Dodajmy do tego ból i cierpienie spowodowane chorobami, starością czy śmiercią. Któż nie pragnie uwolnienia od niezliczonych trosk dręczących dzisiejszy świat? w15.7.1997

Cierpienie nieobce w hinduizmie, może zatem religie to system naczyń połączonych

Według hinduizmu cierpienie i zło nieodłącznie towarzyszą stworzeniom... w15.7.1997

… owocem grzechu jest zło i cierpienie. Z tego też względu starzejemy się i umieramy, „albowiem zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć w1.8.1997

Pocieszenie w cierpieniu

Kiedy Jezus widział cierpienie innych, odczuwał w sercu ból. w15.6.2015

Jehowa kocha was i ceni. Wkrótce wszyscy będziemy posuwać się w latach bez obawy, że dosięgnie nas bolesne cierpienie lub nieszczęście. Ciesząc się pełnią sił i doskonałym zdrowiem, będziemy służyć naszemu kochającemu Bogu Jehowie przez całą wieczność! w15.7.2015

Często z ust wierzących można usłyszeć, że cierpienie jest dobre, że jest potrzebne, lub że tak musi być. Ciekawe, czy ci, którzy mówią takie rzeczy, zastanawiali się kiedykolwiek nad tym o czym prawią. Bo sprawa wcale nie jest taka prosta i oczywista, a czasami może wydawać się wręcz absurdalna, szczególnie dla wszelkich sceptyków i ateistów.

http://sciaga.pl/tekst/3957-4-potrzeba_cierpienia_absurd_czy_koniecznosc

Zobaczmy na zakończenie jak wydawca przedstawia konieczność i niezbędność cierpienia. Pytanie jeśli Jezus cierpiał za innych to dlaczego oni mają też cierpieć inni skoro on za nich cierpiał? Absurd. Jaka jest odpowiedź na te trudne pytanie? „Jednakże członkowie zboru chrześcijańskiego nie tylko odnoszą korzyść z cierpień Chrystusa, … Co więcej, wręcz powinni w nich uczestniczyć. Apostoł Paweł wyjaśnia:….udoskonalił przez cierpienie”, … (…). W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom” (Hebr. 2:10, 17, 18)… słuszne i konieczne, żeby wszyscy, którzy jako królowie i kapłani zasiądą razem z Głównym Pośrednikiem na jego niebiańskim tronie, byli poddani podobnym próbom i procesowi udoskonalenia (Apok. 20:6). Takie gruntowne wypróbowanie może się dokonać przez wystawienie na różne formy nacisku, przez skarcenie, przez sytuacje wymagające wytrwałości, przez oczyszczenie i przepławienie, a wszystko to pociąga za sobą cierpienie”.w73/12

We współczesnym pojmowaniu istoty chrystianizmu właściwe kluczowe znaczenie  ma przebaczanie i istnienie zadających ból aby możliwe było uszlachetnienie przez znoszenie cierpienia. W tej sprawie wyjątkowo zgodni są świadkowie Jehowy i wszyscy chrześcijanie. Dlaczego? Pomyśl czytelniku czy to przypadek. Czy te same korzenie?   Ciekaw jestem drogi czytelniku Twoich wniosków, skoro Bóg powiedział, że wszystko co uczynił jest „bardzo dobre”.

Ważne:

W przyszły piątek będzie akcja informacyjna pod Biurem Oddziału w Nadarzynie:

Manifestacja odbędzie się 22 września 2017 w Nadarzynie, ul Warszawska 14.
Rozpoczęcie manifestacji o godz 12,00 a zakończenie planowane na godz. 17,00

https://swiadkowiejehowywpolsce.org/zapraszamy-do-dzialania/akcja-informacyjna-nadarzyn-22-wrzesien-2017/

Czyli ciąg dalszy skutków nieodpowiedzianego zachowania kierowniczego świadków Jehowy, a co oni sieją zbierają im posłuszni. – Gal 6:7

Ważne:

W najnowszym dwumiesięczniku Niebieskiej linii nr 4/110/2017 został zamieszczony artykuł Mariusza Sobkowiaka pt. „Wykluczenie jako forma przemocy” o wykluczeniu u świadków Jehowy. Informacje o możliwości nabycia publikacji tu:

http://www.niebieskalinia.pl/pismo/rocznik-2017

Gorąco polecam.

Oddanie się Bogu u świadków Jehowy

    Dziś wyjątkowy temat wymagający głębszego zastanowienia się. Pozornie nic w tym dziwnego i zaskakującego. Właściwie zdaje się być to normalne i nie ma na czym się zastanawiać. Spójrzmy na to jednak inaczej. Oddanie się Bogu. Jak? Co należy przez to rozumieć. Otóż właśnie. Warto pomyśleć czego oczekuje lub nie nasz Ojciec w niebie? Czy On Stwórca wszystkiego i nasz Ojciec, może tego oczekiwać i wymagać jak to przedstawia się w publikacjach Towarzystwa Strażnica? Czego oczekuje? Wyłącznego oddania, rezygnacji z wielu marzeń, ludzkich pragnień, wyrzeczeń, ofiarności, zaparcia się samego siebie, nawet poświęcenia życia dla realizacji podobno jego celu. Mimo, że życie jest najwyższą wartością i on jest jego dawcą i źródłem oraz tylko żywi mogą Go wysławiać – Iz 38:19 PNŚ „Żywy, żywy – ten może cię sławić”, Ps 36:9 PNŚ „Bo u ciebie jest źródło życia” Oczekuje oddania włącznie z oczekiwaniem śmierci, po której to oddanie jest nieaktualne? Czy naprawdę taki jest nasz Ojciec? Czy On ma takie cele do których realizacji tego wszystkiego potrzebuje? Czy mu czegoś brakuje co możemy Mu dać lub może zrealizować tylko dzięki takim wymaganiom stawianym człowiekowi? Czy chrzest oznacza zgodę na takie poświęcenia? Czy chodzi tu o oddanie się komuś innemu a nie Naszemu Ojcu? To są trudne pytanie wymagające dogłębnej analizy. Trudne nie dla wszystkich. Oto kilka cytatów z literatury Towarzystwa Strażnica wydawnictwa świadków Jehowy pochodzących z ich literatury na temat ODDANIA SIĘ BOGU inaczej JEHOWIE:

Wg PWN oddanie

1. «całkowite poświęcenie się komuś i uległość wobec tej osoby»

2. «poświęcenie się jakiemuś zajęciu lub jakiejś idei z gorliwością i zapałem»

MODLITWA CAŁKOWITEGO ODDANIA SIĘ BOGU

Weź, o Panie, mnie całego,
wszystko, co mam, wszystko, czym jestem.

http://www.fronda.pl/a/modlitwa-calkowitego-oddania-sie-bogu,49727.html

Ef 4:4 PNŚ „… zostaliście powołani w jednej nadziei” – a zdaniem wydawcy oddanie się Bogu nie oznacza jedną nadzieję, to nie jedna bo jest ziemska i niebiańska – czytaj poniżej:

Na przykład pierwszego kwietnia ubiegłego roku tylko 10 368 członków tego namaszczonego duchem ostatka obchodziło doroczną Wieczerzę Pańską, spożywając emblematy: chleb i wino…. podczas minionego roku ogłaszania Królestwa ochrzczono w wodzie aż 120 905 nowych wierzących, którzy w ten sposób usymbolizowali swe oddanie się Bogu … Kiedy się oddajemy Bogu za pośrednictwem Chrystusa, nie stawiamy Bogu żadnych warunków, na których miałby przyjąć nasze oddanie. … Nie dokonujemy więc przy tym żadnego wyboru co do swej osoby, ale pozostawiamy Jehowie Bogu decyzję w sprawie naszej wieczystej przyszłości. … Osoba oddana i ochrzczona słusznie może oczekiwać, że po chrzcie Bóg zaświadczy jej, co o niej postanowił. Temu, kogo spłodzi duchem swoim, da świadectwo synostwa. — Rzym. 8:16, 17. w70/3

Psalm 24:1 PNŚ „Do Jehowy należy ziemia i to, co ją napełnia,+żyzna kraina i ci, którzy w niej mieszkają” W jaki sposób można mu oddać to co jest Jego? Czy zatem jest Jego czy nie? A może nie jest Jego tylko tak tu pisze – czytaj poniżej:

Przywykliśmy do tego, że tu się dokonuje wielkich rzeczy. Pomyśl chociażby o kongresach, tak ogromnych, że aż trudno sobie wyobrazić. Na kongresach często pomagałem przy chrzcie. Imponujący to widok, gdy dwa do trzech tysięcy osób symbolizuje oddanie siebie Bogu. w70/6

Oddał się Bogu a przedtem do kogo należał wg Psalmu 24:1? – czytaj poniżej.:

W owych dniach słyszeliśmy również o wspomnianej serii międzynarodowych kongresów, z których pierwszym było zorganizowane w roku 1922 zgromadzenie w Cedar Point, w stanie Ohio. Sami również aż do roku 1931 odtwarzaliśmy wszystkie te kongresy w mniejszym zakresie. Na jednym z nich w roku 1926 osiągnąłem dalszy kamień milowy w mym życiu: usymbolizowałem przez chrzest swoje oddanie się Bogu. Głosiłem wówczas codziennie około dwóch godzin od domu do domu oraz uczestniczyłem w zebraniach w70/7

„Po pewnym czasie udało mi się zaprowadzić studium Biblii u kilku młodych ludzi, którzy zamieszkali w tym domu. Ziarno prawdy padło na podatny grunt, ponieważ dwóch młodych mężczyzn potem usymbolizowało swe oddanie Jehowie Bogu przez chrzest w wodzie. Jeden z nich podjął nawet pełnoczasową służbę pionierską. w70/10

Czy przed chrztem Nasz Ojciec był nieprzychylny, a o czym świadczy dzieło stwarzania nieprzychylności? – czytaj poniżej:

Zaliczeni do „wielkiej rzeszy” już „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka”… W jaki sposób „wybielili je we krwi Baranka”, Jezusa Chrystusa, usuwając z nich wszelkie brudy?… Dokonali tego, oddając się bez zastrzeżeń Bogu i uzewnętrzniając to symbolicznie przez chrzest, czyli całkowite zanurzenie w wodzie. Takie oddanie się może nastąpić tylko za pośrednictwem Jezusa Chrystusa; jednocześnie muszą być przekonani, że na mocy jego przelanej krwi Bóg może im odpuścić grzechy i okazać przychylność. w86/13

Abel odważnie stał po stronie Jehowy. Ponieważ jego niezłomne oddanie przemawiało na korzyść czystego wielbienia, Szatan z pewnością był uradowany, gdy Kain dał upust swym morderczym zapędom. Od tamtej pory Szatan zniewala ludzi „strachem przed śmiercią”. Chciałby wzbudzić trwogę w sercu każdego, kto skłania się ku oddawaniu czci prawdziwemu Bogu (Hebrajczyków 2:14, 15; Jana 8:44; 1 Jana 3:12). w15.2.1997

Komu przysparza chwały, ten kto przyjmuje chrzest, Ojcu, czy komuś innemu?

Wyczekiwany moment każdego zgromadzenia to okolicznościowe przemówienie poprzedzające chrzest, czyli całkowite zanurzenie w wodzie kandydatów spełniających niezbędne wymagania. Chrzest w wodzie symbolizuje zupełne oddanie się Jehowie. Dlatego przemówienie to nosiło stosowny tytuł: „Niech nasze życie przysparza chwały Bogu, któremu się oddaliśmy w15.2.2004

Da się zauważyć, że wydawca raz twierdzi, że możesz nie rezygnować w życiu z czynienia różnych rzeczy w swoim życiu, a innym razem twierdzi, że „rezygnujesz z prawa własności w stosunku do swoje osoby:”, Niewola? – czytaj poniżej:

Właściwa postawa chrześcijańska obowiązuje we wszystkich dziedzinach życia, tak prywatnego, jak i publicznego, a wobec tego jest po prostu konieczna, żeby z kandydatem do chrztu przeprowadzić taki przegląd podstawowych nauk Pisma świętego, to znaczy powtórzyć, co ono ma do powiedzenia na temat Królestwa, modlitwy, dzisiejszej chrześcijańskiej służby Bożej, zboru, nieprzyjaciela Boga i chrześcijan — Szatana Diabła oraz demonów, na temat Armagedonu, duszy, grzechu, zmartwychwstania, właściwego prowadzenia się, czystości moralnej, świętości krwi, teokratycznego porządku w gronie rodzinnym, jak również stosunku poszczególnych chrześcijan do pozostałych sług Bożych i do ludzi w ogólności. Kandydat musi też wiedzieć, dlaczego człowiek oddający się Bogu powinien to swoje oddanie usymbolizować chrztem. w71/12

Do ważniejszych cech charakteryzujących zgromadzania świadków Jehowy należy masowy chrzest. …Decydując się na ten ważny krok, jakim jest chrzest, rezygnujesz całkowicie z prawa własności w stosunku do swojej osoby, natomiast uznajesz Jehowę Boga za swego prawowitego Właściciela i poddajesz się bez zastrzeżeń Jego woli w każdym przejawie życia’ … W końcu przychodzi oddanie, zaparcie się siebie i osobiste zobowiązanie się do służenia Jehowie. Wszystko to razem stawia człowieka w pozycji, w której nadaje się do chrztu.w74/6

Na ludziach tych spoczywa obowiązek oddania się do dyspozycji Jezusowi Chrystusowi, którego Jehowa ustanowił Dobrym Pasterzem. Wykazują swoje zaangażowanie, „poświęcając” się, czyli oddając siebie Jehowie za pośrednictwem Chrystusa. Według Biblii takie oddanie trzeba poświadczyć chrztem wodnym w imię Ojca, Syna i ducha świętego (Mat. 28:19, 20). w80/14

Napisano poniżej: „może się spodziewać wiecznego życia w raju odbudowanym na ziemi”, a co miało być na początku jak nie raj, czy Ojciec coś zrobił źle i mu nie wyszło, a teraz potrzebne jest nie zapowiedziane działanie Towarzystwo Strażnica aby to skorygować i dać innym nadzieję od roku 1935 na życie w raju?

Dziesiątki tysięcy osób zareagowały pozytywnie, gdy do nich dotarło żywe i drukowane słowo, po czym przez chrzest usymbolizowały swe oddanie Jehowie Bogu. Uwidoczniło się to zwłaszcza po roku 1935, w którym po raz pierwszy wykazano, że nieograniczona liczebnie rzesza „drugich owiec” Jezusa może się spodziewać wiecznego życia w raju odbudowanym na ziemi. w86/6

W ostatnich latach ochrzczono dziesiątki tysięcy młodych ludzi. Studiowali oni Słowo Boże i poznawali Jego drogi, a następnie razem z wieloma dorosłymi ochoczo usymbolizowali publicznie chrztem w wodzie swoje oddanie Bogu. Dobrze wiedzą, że chrzest to nie koniec, lecz dopiero początek naprawdę pobożnego życia, które są zdecydowani już na zawsze poświęcić służbie dla Jehowy.w1.8.1990

Oddanie i chrzest rzeczywiście przysporzyły ogromnych błogosławieństw milionom ludzi na całej ziemi. Kiedy symbolizujemy chrztem oddanie się Bogu, umieramy w stosunku do swego poprzedniego życia, ale nie wyrzekamy się własnej woli. Skorzystaliśmy z niej wtedy, gdy po otrzymaniu odpowiednich pouczeń uwierzyliśmy, oddaliśmy się Bogu w modlitwie i zostaliśmy ochrzczeni. w1.4.2002

Oddanie się Bogu i chrzest dają nam możliwość ‛mocnego uchwycenia się rzeczywistego życia’ — życia wiecznego w Bożym nowym świecie. w1.4.2006

Oddanie się Bogu zdaniem wydawcy to wykonywanie tego co zleca ciało kierownicze na łamach publikacji Towarzystwa Strażnica – czytaj poniżej:

Oddanie się Bogu i chrzest to początek życia, w którym zawsze chcemy uwzględniać wolę Jehowy. … Zamiast mitrężyć czas, przeznaczamy go na wnikliwe studium Biblii, regularne uczęszczanie na zebrania oraz jak najpełniejszy udział w głoszeniu „dobrej nowiny o królestwie” (Efezjan 5:15, 16; Mateusza 24:14). Oddanie się Jehowie i pragnienie spełniania Jego woli ma pozytywny wpływ na każdą dziedzinę naszego życia — na sposób korzystania z wolnego czasu, na zwyczaje związane z jedzeniem i piciem oraz na dobór słuchanej muzyki. w1.7.2006

Najważniejszą obietnicą, jaką my złożyliśmy Bogu, jest oddanie Mu swego życia. Jeżeli chcemy jej dotrzymać, musimy często się modlić.w15.2.2008

Wydawca twierdzi, że wie co znaczy stawianie spraw Królestwa na pierwszym miejscu, ale gdzie w tym jest sprawiedliwość i zajmowanie normalnymi sprawami? Powiedziano: „Ale szukajcie naprzód królestwa Bożego i jego sprawiedliwości” Mat 6:33 bw, z swego PNŚ wydawca usunął w tym miejscu sprawiedliwość. Dlaczego? Nie chce jej? – czytaj poniżej:

Z radością obserwujemy, jak setki tysięcy osób każdego roku robi takie postępy. Dzięki temu mogą one zgłosić się do chrztu, który symbolizuje ich oddanie się Jehowie Bogu. w15.9.2013

nasza miłość do Boga oraz wdzięczność dla Niego powinny nas skłonić do oddania Mu naszego życia, aby całą duszą spełniać Jego wolę. Oczywiście nadal będziemy jeść, spać, troszczyć się o rodzinę i miłować ją, korzystać z przyjemnych rozrywek oraz zajmować się innymi normalnymi sprawami Oddanie się Bogu oznacza jednak, że pierwsze miejsce w naszym życiu zajmie spełnianie Jego woli i oddawanie Mu czci – 19 rozdział książki Szczęście

Bóg ogromnie sobie ceni oddane Mu, ochrzczone osoby, które starają się wiernie podążać śladami Jezusa. Jehowa bada miliardy serc i wie, jak rzadko spotyka się takich ludzi. Uważa ich za skarby, za „kosztowności” (Aggeusza 2:7)…. Czy jesteś ‛odpowiednio usposobiony do życia wiecznego’? (Dzieje 13:48). Czy szczerze pragniesz otrzymać znak wyróżniający sług Bożych? Znak ten obejmuje oddanie się Bogu i chrzest, bez tego bowiem nie można ocalić życia. 18 rozdział książki Wiedza

Na zakończenie po tych cytatach możemy zapytać na czym faktycznie polega oddanie się Bogu i czy jest mu potrzebne. Czy nie mając nic, bo nawet życie jest nam dane możemy je wobec tego dać tam skąd otrzymaliśmy. Czy to jest normalne? Zobaczmy do czego wydawca się posunął w jednej publikacji: „Czy na przykład jesteśmy gotowi oddać życie, gdyby to pomogło mieszkańcom naszego terenu zdobyć dokładną znajomość prawdy Bożej? Apostoł Paweł był na to zdecydowany. W swoim Liście do Rzymian napisał: „Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie w Duchu Świętym, że w sercu swoim odczuwam wielki smutek i nieprzerwany ból. Wolałbym bowiem sam być pod klątwą odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami”. — Rzym. 9:1-3. Czy tego oczekuje nasz Ojciec oddania życia aby krzewić „znajomość” tzw „prawdy Bożej”, czy chce tego ciało kierownicze świadków Jehowy aby zyskiwać zwolenników ich nauk? Odpowiedz sobie czytelniku, bo to jest wręcz koniczne. w.78/10

Skuteczność u świadków Jehowy

   Jest pewne słowo dosyć często używane w publikacjach świadków Jehowy. W zasadzie nie wiadomo co ono naprawdę znaczy w praktyce. Biorąc jednak pod uwagę podejście to tego zagadnienia w ich literaturze przywiązuje się do niego ogromną wagę. Ciągle pisze się, o tym co czynić w tym względzie aby działać efektywnie. Jak realizować się w życiu organizacyjnym i w jaki sposób docierać do innych spoza ich organizacji jak najlepiej. Chodzi o SKUTECZNOŚĆ. W swoich publikacjach Towarzystwo Strażnica przywiązuje wagę do skuteczności. Jest zadziwiające, że po przeczytaniu całego szeregu cytatów z ich wydawnictwa, w rzeczywistości nie dowiemy się w sposób precyzyjny co jest jej miarą. Biorąc pod uwagę mnóstwo różnorodnych problemów wewnętrznych, jak pedofilia, choroby psychiczne, myśli samobójcze, samobójstwa, depresje, niepełnione zapowiedzi „prorocze” ciągle oraz stale zmieniające się nauki nie da się powiedzieć o istnieniu jej w ich organizacji. Pewna osoba która była przez wiele lat świadkiem Jehowy powiedziała mi tak jeśli chodzi o skuteczność ich nauczania, tak są skuteczni: skutecznie mnie doprowadzili do choroby psychicznej i innych. Zobaczmy co oni sami piszą o skuteczności:

Przy uważnym wniknięciu w sugestie Towarzystwa stwierdzimy, że nie zachęcają one do opuszczania rąk, ale raczej do takiego ułożenia spraw, aby je dopasować do warunków poszczególnych głosicieli …. Wielu sług Bożych, którzy zrozumieli cel tych sugestii, znacznie zwiększyło zarówno ilość czasu spędzonego w służbie polowej, jak też jej skuteczność. Tak więc widzimy, że nadal trzeba nam ofiarnie wytężać siły jako oddani Bogu chrześcijanie; w istocie ta potrzeba jest obecnie coraz większa. Życie ofiarne, pełne samozaparcia, nie jest łatwe. Wymaga pracowitości i czujności.w70/16

Nigdy nie powinniśmy wątpić o tym, że skuteczność głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym i postępy w tym zakresie zależą w dużej mierze od tego, jaki będzie o nas ‚osąd sumienia każdego człowieka’, … czy będziemy zachowywali dobre sumienie — … jako całość zborowa, jak i indywidualnie. Nie wystarczy tylko głosić i nauczać prawd biblijnych. W parze z tym musi iść przemawianie do sumień ludzkich, … możemy dołożyć starań, żeby uzewnętrznić to, co mamy w sercach: naszą szczerość, uczciwość, czystość pobudek, niesamolubną miłość. A czy bylibyśmy w stanie to uczynić, gdybyśmy nie stosowali w praktyce tego, co głosimy? w73/14

Nie mierzy się skuteczności ilością czasu poświęconego, poniżej napisano ale sprawozdania są składane co miesiąc przez poszczególnych świadków Jehowy.

Ducha ewangelizowania nie da się mierzyć ilością czasu poświęconego na głoszenie drugim. Określoną rolę odgrywa tu natomiast skuteczność budowania ich i szkolenia. Osoba, z którą studiujesz, może pojmować pewne podstawowe nauki, takie jak prawda o ziemskim raju, może zrozumieć, że błędne są nauki o nieśmiertelnej duszy ludzkiej, o męczarniach w ogniu piekielnym i o trójcy. Może o tym wszystkim doskonale wiedzieć, obejmować to swym umysłem. Podczas studium może świetnie odpowiadać na pytania. Ale przecież tobie nie chodzi głównie o dotarcie do umysłu, tylko do serca. Co więc chciałbyś wszczepić w serce tej osoby, aby się stała zdrowym, dojrzałym chrześcijaninem? — Hebr. 6:1-3. w75/4

Jedną z form tego „czynienia dobrze” jest głoszenie od drzwi do drzwi. Możesz zwiększyć skuteczność głoszenia, gdy się zastanowisz nad przyczynami obojętności w twojej okolicy. Jeżeli jakaś metoda przemawiania nie daje rezultatów, zmień taktykę. Niekiedy warto przesunąć porę zachodzenia do ludzi albo przerzucić się na inny dzień tygodnia. Możesz też spróbować, jak poskutkuje dawanie bardzo krótkiego świadectwa, na przykład zaofiarowanie w ciągu trzydziestu sekund czegoś interesującego do czytania. Kiedy ludzie widzą, że nadchodzisz, być może sobie wyobrażają, iż zanosi się na dłuższą dyskusję, na jaką ich zdaniem wręcz brak im czasu. Bardzo krótkie przedstawienie sprawy może ich mile zaskoczyć.w76/19

Chociaż z powodu stosowania tej apostolskiej metody głoszenia o Królestwie słudzy Boży byli powszechnie wyśmiewani i poczytywani za głupców, jej nadzwyczajna skuteczność dowodzi, iż cieszy się ona uznaniem Boga. …. katolicki John A. O’Brien powiedział do blisko dwustu słuchaczy Seminarium św. Józefa w Nowym Jorku: „Tajemnica niezwykłych sukcesów św. Pawła tkwiła w niestrudzonym pozyskiwaniu nowych uczniów metodą głoszenia od domu do domu. Jak na ironię tę apostolską metodę stosują teraz niekatolickie sekty, a zwłaszcza Świadkowie Jehowy w83/12

Paweł jako „głosiciel i apostoł” podkreślał potrzebę zachowywania skromności w ubiorze. Czy byłbyś gotów wyrzec się pewnego sposobu ubierania się lub uczesania, gdyby gorszył drugich albo zmniejszał skuteczność twego głoszenia?.w86/8

Ktoś jednak może zapytać: Po co się modlić, skoro i tak trzeba o to samemu zabiegać? Powinniśmy jednak to czynić co najmniej z dwóch ważnych powodów… Po drugie skuteczność albo nieskuteczność naszych wysiłków zależy od błogosławieństwa Jehowy. Czytamy o tym w Psalmie 127:1: „Jeżeli sam Jehowa nie buduje domu, na nic to, że się przy nim trudzą budowniczowie. …. Podobna myśl …  Listu 1 do Koryntian 3:6, 7: „Ja sadziłem, Apollos nawadniał, lecz Bóg dawał temu wzrost; tak więc nie jest kimś ani ten, kto sadzi, ani ten, kto nawadnia, tylko Bóg, który sprawia wzrost”.w87/21

Jeżeli rodzina jest ‛stosownie zjednoczona tym samym zdaniem’, może na przykład ułożyć współpracę w ten sposób, by chociaż jeden domownik usługiwał w zborze jako pionier, czyli kaznodzieja pełnoczasowy. Na całym świecie czyni tak mnóstwo rodzin, a przeżycia oraz zwiększona skuteczność w służbie domownika będącego pionierem są dla każdej z nich błogosławieństwem (2 Koryntian 13:11, NW; Filipian 2:1-4).w1.9.1993

Właściwie nie wiadomo co jest miarą skuteczności raz się mówi, że błogosławieństwo Boże a nie ich wysiłki, a innym razem nadaje się ogromną wagę pomysłowości, ofiarności i osobistym wysiłkom w efektywnym pozyskaniu innych na członków organizacji.

Docieranie z dobrą nowiną do jak największej liczby ludzi

Rodzi się więc pytanie: Czy robimy wszystko, co tylko możliwe, aby dobrze wykorzystać czas, który Jehowa w swej cierpliwości wyznaczył na wykonanie tego dzieła? (2 Piotra 3:15).

….Czy głosisz nauczycielom i kolegom szkolnym lub współpracownikom? Czy dostosowujesz się do rozmaitych sytuacji wyłaniających się na twym terenie? … czy zmieniłeś swój rozkład zajęć, by zachodzić do nich późnym popołudniem lub wieczorem? Jeśli budynki na twym terenie są niedostępne…. czy świadczysz za pomocą telefonu lub listownie? Czy odwiedzasz każdą osobę okazującą zainteresowanie i czy proponujesz jej domowe studium Biblii? Czy dokładnie spełniasz swą służbę? (Porównaj Dzieje 20:21, NW; 2 Tymoteusza 4:5).w1.5.1994

… Skuteczność naszej służby w znacznej mierze zależy nie od tego, ile wersetów odczytujemy, lecz od tego, jak je analizujemy i objaśniamy (odczytaj Dzieje 17:2, 3). w15.5.2014

Drugi krok obejmuje umacnianie swego systemu obronnego, …. Jehowa udostępnił nam w tym celu wiele środków. Zaliczają się do nich studium Biblii, zebrania, służba kaznodziejska i modlitwa (1 Kor. 15:58). …, gdy wylewamy przed Jehową serce lub gdy gorliwie angażujemy się w służbę, umacniamy obwarowania chroniące nas przed pokusami (odczytaj 1 Tymoteusza 6:12, 19). Skuteczność tego systemu obronnego w dużym stopniu zależy od naszych osobistych wysiłków …. w15.5.2013

W takim razie możemy zwiększyć skuteczność służby, zmieniając pory i miejsca. Rybacy wyruszają na połowy wtedy, gdy mogą coś złowić. Czy nie moglibyśmy postępować podobnie w duchowych połowach? (Marka 1:16-18). Warto spróbować świadczenia wieczorem lub przez telefon, jeśli nie zabrania tego miejscowe prawo. Niektórzy zauważyli, że dobrymi „łowiskami” są parkingi, miejsca postoju ciężarówek, stacje paliw czy sklepy. w03 15.7 ss. 15-20

Na koniec obszerne omówienie skuteczności służby Bożej. Czy ono wyjaśnia, czym jest ta skuteczność? Moim zdaniem nie. Ukazano wiele okoliczności z nią związanych ale czytelnik po przeczytaniu nie znajdzie odpowiedzi czym jest skuteczność. Pytanie czy jest to pojęcie w ogóle istnieje, bo w tym ujęciu jakim wydawca przedstawia jej nie ma. W Biblii w przekładzie Nowego Świata nie ma tego słowa, skąd zatem pojawiło się w ich literaturze i po co?

Nie mam wątpliwości, że kierownictwu jest ona potrzebna aby mieli o czym pisać.

Jeżeli wykształcenie, bogactwo, popularność, a nawet umiejętność, nie są najważniejszymi czynnikami, którymi by należało mierzyć skuteczność służby Bożej, to według jakich mierników można ocenić, czy się ma powodzenie w służbie? Czy może na podstawie liczby pozyskanych nowo nawróconych, albo jeszcze czegoś innego? Odpowiedź znajdziemy, gdy rozpatrzymy służbę kaznodziejską Chrystusa Jezusa i prześledzimy pouczenia, jakich udzielił w sprawie dalszego pełnienia tej służby po jego wniebowstąpieniu. Co się tyczy liczby nawróconych, to warto zwrócić uwagę, iż była chwila, kiedy z tego punktu widzenia mogło się wydawać, że działalność Jezusa była w całej rozciągłości chybiona. Przy aresztowaniu opuścili go wszyscy uczniowie, chociaż prawdą jest, że sam to przepowiedział (Jana 16:32). Kiedy jednak w dniu Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e. został wylany duch święty, w pewnej sali w Jeruzalem oczekiwało dalszych pouczeń 120 wiernych uczniów. W tym samym dniu apostoł Piotr wygłosił przemówienie do sporej rzeszy Żydów, spośród których aż 3000 uwierzyły w Chrystusa Jezusa i zostały zrodzone z ducha świętego. Począwszy od tamtego dnia, Pan wciąż dodawał wiele osób do zboru chrześcijańskiego. Okazuje się więc, że Jezus miał duże powodzenie w zebraniu pierwszych członków zboru. Należy jednak pamiętać, iż tylko ograniczona liczba Żydów uznała go za Mesjasza. Nie było takiego zjawiska, jak masowe nawrócenie. Sukces służby Jezusa polegał na czymś więcej niż sama tylko liczba uczniów dodawanych do zboru. W istocie rzeczy sprawa liczb była na drugim planie. Jezus kładł przede wszystkim nacisk na uwielbienie swego niebiańskiego Ojca. Ponadto przez wierność okazaną we wszystkim, włącznie z rozmaitymi próbami i całym sprzeciwem, jaki zorganizował Diabeł, dowiódł Jezus niezłomnego oddania swemu Ojcu niebiańskiemu i napiętnował wielkiego Przeciwnika jako wierutnego kłamcę. Służba kaznodziejska Jezusa, oceniana według mierników ustanowionych przez Jehowę, została uwieńczona wielkim powodzeniem.;;; Ponieważ tyle czasu już upłynęło, odkąd w pierwszym stuleciu naszej ery działał zbór wczesnochrześcijański, ktoś mógłby mniemać, że zmieniły się mierniki określające powodzenie w służbie Bożej. Tymczasem są one w gruncie rzeczy takie same. Dzieje się tak dlatego, że nie nastąpiła żadna zmiana ani w nakazie, ani w celach służby kaznodziejskiej. Nie wydano żadnych nowych pouczeń dotyczących końcowego świadectwa, poza zawartymi od dawna w Słowie Bożym. Dokładne zbadanie Jego Słowa pozwoli nam więc stwierdzić, czy dzisiaj mamy powodzenie w służbie. Prócz tego tam, gdzie skuteczność naszego świadczenia okazałaby się raczej ograniczona, będziemy mogli jeszcze ściślej wzorować się na naszym Mistrzu, Chrystusie Jezusie, i pierwszych uczniach, których sam wychował. w70/10